Κουκουλοφόρος κρατώντας δημοσιογραφικό μικρόφωνο τύπου ‘’Ρόπαλο’’, συνοδεία έτερου κουκουλοφόρου οπλισμένου με πιστόλι τύπου ‘’Kάμερα’’ σεργιανίζουν τους δρόμους της πρωτεύουσας. Ημερομηνία 29/2.
Θύμα πρώτο, νεαρός ηλικίας δέκα.
-Συγγνώμη κύριε… Τι θα θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;
Ρωτάει ο κουκουλοφόρος με το ‘’ρόπαλο’’ και απαλά τον χτυπάει στο κέντρο του κεφαλιού του.
-Σκληρός και επιτυχημένος. Απαντάει ο κύριος.
-Ευχαριστώ.
Ελπιδοφόρος νέος! Σχολιάζει με το τον συνεργάτη του στη πορεία τους για το δεύτερο θύμα, γυναίκα τύπου Cosmopolitan.
- Καλημέρα! Τι είναι γυναίκα;
Με ευγένεια τη χτυπά το ρόπαλο στα οπίσθια.
- Καλημέρα σας. Τι είναι γυναίκα λέτε…. Δύο μακριά χνουδωτά αυτιά στο κεφάλι και ουρά λαγού. Μια όμορφη επιφάνεια από γλουτούς και στήθια, ένα γνήσιο ρομάντζο.
- Ευχαριστώ.
Θύμα τρίτο, νέος ατημέλητος γύρω στα τριάντα, στη μέση της λεωφόρου ανεμίζει εθνικολαικιστική σημαία με σχήμα σφυριού και ύφασμα δρεπάνι.
- Κυκλοφορεί ο ψίθυρος ότι ο Ντόναλντ Ντακ είναι απατεώνας.
Ο κουκουλοφόρος δίνει ρόπαλο παίρνει σημαία.
- Πίσω από το ξέγνοιαστο ύφος του Ντόναλντ κρύβεται ένα ακόμα πρόσωπο του ιμπεριαλισμού και – γενικότερα- της κυρίαρχης ιδεολογίας στον πολιτιστικό τομέα!
- Ευχαριστώ.
Θύμα τέταρτο, ημιθανές σώμα ετών τριάντα καθισμένο οκλαδόν δίπλα σε τατουαρισμένο παγκάκι με καμινέτο και κυνηγετικό μαχαίρι. Ο κουκουλοφόρος βρίσκεται σε σύγχυση! Στήνει το μικρόφωνο απέναντι από το ημιθανές σώμα.
- Σκοπεύετε να πράξετε βία;
- Μα φυσικά! Πρώτα θα χρησιμοποιήσω το καμινέτο για να κάψω τις πολιτισμικές μου αποσκευές, ύστερα θα πυρακτώσω το μαχαίρι και θα ευνουχίσω την αυτόβουλη αλλοτρίωση της επιθυμίας μου.
- Δεν σας καταλαβαίνω...
- Προσπαθήστε λίγο, λέω πως το Εγώ μου με θηκάρι το τρίγωνο μπάτσος–πουτάνα-πελάτης ή για να το πω στη γλώσσα σας μπαμπάς-μαμά-παιδί δεν με χωράει όλο.
Ο κουκουλοφόρος με το μικρόφωνο βλεφαρίζει στον κουκουλοφόρο με το πιστόλι ,ο οποίος έχει ήδη αρχίσει να οπλίζει την κάμερα με φακό άφιλτρο από αυτό που χρησιμοποιούν για να καταγράψουν τις τελετουργίες ανταρσίας.
- Εξακολουθώ να μην σας καταλαβαίνω.
- Όχι αδικά, εαν είχατε πάει σχολείο δεν θα είχατε καταλήξει με τα δημοσιογραφικά διαπιστευτήρια στο λαιμό σας, ούτε θα κάνατε φίλο τη μπλε στολή που ξόφαλτσα αποφύγατε. Απλά παρακολουθείστε με. Τώρα είναι η ώρα που πυρώνει το καμίνι, και μόνο φώς πρέπει να φαίνεται! Ni dieu-Ni maitre-Ni l home! Vis-Cupiditas-Amor! Ζήτω Άνθρωπος * Άνθρωπος!
Αυτά φώναξε με φωτιά στα χείλοι, καθώς το πιστόλι σφύριζε rec, rec, rec σε ζωντανή μετάδοση.
Το Λευκό Αχείλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου