Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Ο Εφιάλτης της Ελληνίδας

 Όταν πέθαινες δεν έγινε το σούσουρο που περίμενες. Ούτε αφιερώματα στο Hello και την Espresso  ούτε διθυραμβικά σχόλια για το στυλ σου σε ραδιόφωνο και  τηλεόραση ούτε μετά θάνατον αναγνώριση ούτε έστω κροκοδίλια δάκρυα.Μόνο μία κάσα από φτηνή - έβγαζε μάτι - ιτιά σε σχήμα φέρετρου και όχι σε σχήμα πιστωτικής όπως είχες ζητήσει στους οικείους σου (στην χαλαουτζού και τον γυμναστή) και δίπλα σου το ροζ σου i-phone λες και τα καθίκια περίμεναν τηλεφώνημά σου για το πότε είναι οι εκπτώσεις στον παράδεισο και αν ο Michael Jackson είναι μετά θάνατον λευκός ή μαύρος. Άχρηστοι! Σου  φόρεσαν ένα από τα κλασικά ταγέρ Channel που δεν ήταν καν το αγαπημένο σου. Αν και η αλήθεια είναι ότι το κομμάτι αυτό είναι ένα σικ συνολάκι για κάθε περίσταση, ακόμα κι αν κολλήσεις κάπου μεταξύ Παραδείσου και Κολάσεως.
  Μπορούσες να δεις μόνο το φέρετρο, ήξερες πως ήσουν εσύ μέσα μα δεν μπορούσες να διακρίνεις καθαρά τα χαρακτηριστικά σου οπότε για μακιγιάζ και μαλλιά δεν έχεις καθαρή εικόνα. Ξαφνικά το φέρετρο άρχισε να βουλιάζει μέσα στην Γη, το χώμα έγινε μαλακό, κυλιόμενη άμμος άρχισε να το ρουφάει και τότε εκεί που καταλάβαινες πως στ’ αλήθεια φιλενάδα αυτό ήταν τελείωσε οριστικά ... εκείνη την στιγμή ακριβώς.. πετάχτηκες! Το ταγιεράκι πήρε μορφή , άπλωσες με κραυγές αγωνίας το χέρι σου  ζητώντας βοήθεια (ενώ το μανικιούρ σου, ομολογώ, παρέμενε αψεγάδιαστο.)  Να βγω από εδώ! Θέλω ακόμα να ζήσω!  Λίγο ακόμα! ούρλιαζες Ακούγονταν φωνές πίστευες πως κάποιος θα σε βοηθούσε ...και τότε η εικόνα έγινε πιο καθαρή και συνειδητοποίησες πως γύρω από τον λάκο σου θρηνούσαν όλες σου οι τσάντες . Τσάντες ώμου, φάκελοι βραδινοί, τσάντες χειρός, πορτοφόλια, πουγκιά χρωματιστά με κρόσσια και δαντέλες ανοιγόκλειναν σαν να θρηνούσαν; Χόρευαν;Κι εσύ έκλαιγες κι έκλαιγες. Πού είναι οι γόβες μου; Τα κοσμήματα μου; Οι πέρλες μου; Οι μεταξένιες μου πασμίνες; Εκείνα τα υπέροχα σατέν μου γάντια; Πού είναι όλα αυτά; Όφειλαν –σκεφτόσουν-όφειλαν...


                                                                                     Ms. Θρυψαλα (προς το παρόν)

1 σχόλιο: